(Als je een reactie wil geven: klik op 'reacties' onderaan het bericht.)
Over het stuk Breaking the Silence
De titel is eigenlijk het doel van het stuk.
Nu, 30 jaar na de genocide van de Khmer Rouge (1975-1978), is er amper communicatie tussen de generaties over de verschrikkelijke gebeurtenissen. En dat staat een mogelijke verzoening, of tenminste discussie tussen daders en slachtoffers in de weg. Inzicht in de eigen historie in een land waar daders en slachtoffers elkaars buren zijn, is van groot belang voor een mogelijke ontwikkeling en verwerking van de trauma's.
Het Documentation Centre Cambodia (DCCam), onder leiding van Youk Cchang, is al jaren bezig met voorlichting en het verzamelen van interviews met zowel daders als slachtoffers in het hele land.
Youk Cchang heeft Annemarie een jaar geleden al verzekerd dat het maken van een theatervoorstelling over deze problematiek zeer gewenst is. Hij verleent zijn actieve medewerking aan het project door medewerkers van zijn Centre met het publiek een nabespreking te laten houden. Door ons zijn fiat te geven durven wij het aan in een zo andere cultuur dan de onze een stuk te maken over een pijnlijk onderwerp.
De ingredienten van het stuk zullen zijn: 7 scenes die Annemarie in Amsterdam geschreven heeft, zang, muziek en dans.
De scenes worden gespeeld door de vier actrices van de eerste produktie, '3 years...'. De scenes spelen zich af in het hier en nu.
Elke scene belicht een ander aspect van het sociale leven tijdens het Pol Pot regime. Bijvoorbeeld: twee ex-kindsoldaten, nu 54 jaar, ontmoeten elkaar na al die jaren en hebben een totaal verschillende houding ten opzichte van hun leven en daden toen.
De andere scenes zullen gaande de blog ter sprake komen.
Het zijn puur Brechtiaanse scenes waarin vragen worden opgeworpen maar niet beantwoord, in de hoop dat het publiek daarover gaat discussieren.
De scenes die de kern zijn van het stuk zijn zwaar en heftig, en daarom wordt het geheel toegankelijk en aangenaam gemaakt door zang en dans.
Dagverslag
dinsdag 13 en woensdag 14 januari
De reis was verschrikkelijk, maar alles geheel vergeten toen alle vier de actrices, Sal en Khunty ons bij het vliegveld afhaalden. Heel liefdevol en emotioneel.
donderdag 15 januari
Donderdag zijn we meteen begonnen. 's Ochtends gevecht met de weblog, maar geen succes.
Geluncht met Sal (uitvoerend producent); bespreking van de komende periode.
's Middags hebben we kennisgemaakt met Khetya.
Zij danste op haar negende al de apsaradans, een klassieke Cambodiaanse dans. Inmiddels is ze choreografe en danseres. In Amerika heeft ze een cursus temporary dance gevolgd en deze zomer wordt ze artistiek leidster van een Cambodiaanse temporary dancegroep.
Zij is bij deze produktie de tolk en assistente en wil van de regie weer wat bijleren. Khetya is snel, slim en gretig. En ze snapt wat Annemarie bedoelt. (althans dat denken we, want we verstaan natuurlijk niks van wat ze zegt.)
We hebben aan Khetya de vertaalde teksten meegegeven, met de opdracht eerlijk te zeggen wat ze ervan vindt en wat voor haar de twee mooiste scenes zijn.
Bespreking met Sakkona, de muzikant van de vorige produktie van Annemarie, die ook hieraan meewerkt, dat wil zeggen als hij genoeg tijd kan vrij maken.
Hij is inmiddels namelijk ook een carriere begonnen als make-up artiest. Dat betekent dat hij de make-up verzorgt bij bruiloften en andere festiviteiten.
Sakkona is veelzijdig en het zou jammer zijn als we hem verliezen. Na ernstige bezwaren na het zien van zijn rooster, heeft hij zich een dag teruggetrokken en zo veel dagen vrij kunnen maken dat Annemarie het aandurft. Dat is heel prettig.
Einde dag 1.
vrijdag 16 januari
Bespreking met Sayana Ser bij DCCam.
Zij is door Youk Cchang op dit project gezet. Ze heeft tweeeneenhalf jaar in Wageningen toerisme gestudeerd en werkt op DCCam waar ze informatieve tours organiseert voor Cambodianen. Het was het eerste orienterende gesprek.
We hebben haar de scenes gegeven met hetzelfde verzoek als aan Khetya; welke scene bevalt je het meest. Zo komen we er achter wat de Cambodianen van het schrijfsel vinden.
Terug naar Amrita (het produktiekantoor).
Tot onze opluchting vindt Khetya de scenes zeer Cambodiaans en informatief.
Vervolgens auditie met drie verschillende zangers. Annemarie werkt met elke zanger een uur. Ze zijn zo verschillend als je maar krijgen kunt.
Een hele jonge student aan de zangacademie.
Een dertigjarige zanger die ook regisseert en een Cambodiaanse tradidionele zangvorm beheerst, het Yike.
En tenslotte een vijfenveertigjarige zanger en leraar in Bassac, de meest populaire traditionele zangvorm in Cambodia.
We hebben gekozen voor Vutha Yin, de dertigjarige zanger, omdat hij ook buiten de gebaande paden wil gaan en zal gaan.
Tot slot een interessante bespreking met drie visual artists, Vollak, Samnang en Ravuth.
Ze zijn jong en hebben nog nooit iets met theater te maken gehad.
Een jaar geleden zijn ze afgestuurd aan de School af fine arts. Twee van hen geven les in de provincie.
Omdat Annemarie het liefste wil dat de set bestaat uit alledaagse Cambodiaanse vormen, kleuren en objecten, hebben ze de opdracht gekregen om zich heen te kijken en allerlei situaties en plekken en objecten te fotograferen of te tekenen en liefst zoveel mogelijk.
Ze hebben zin in het avontuur.
Einde van de dag.
En tot de volgende keer.
Groetjes Annemarie en Richt.
