Einde van de eerste repetitieweek

(Als je een reactie wil geven: klik op 'reacties' onderaan het bericht.)

Vrijdag 23 en zaterdag 24 januari

We hielden een aparte repetitie met Sokly om aan haar solo 'Girl steels rice' te werken. Deze scene gaat over een klein meisje dat zeven jaar oud is tijdens het Pol Pot regime. Op een nacht heeft ze van het laatste beetje rijst gestolen dat was opgeborgen in een container, als laatste reserve. Toen haar diefstal de volgende ochtend ontdekt werd, zei haar moeder "misschien hebben de ratten van de rijst gegeten". Maar tegelijkertijd keek de moeder erg verdrietig naar het kleine meisje, waardoor ze wist dat haar moeder haar verdacht van het stelen van de rijst. De moeder zei niets en het meisje zei zelf ook niets. Ze wilde haar daad opbiechten, maar in een cultuur van stilte lukte het haar niet de woorden te zeggen. Deze stilte-cultuur is al Aziatisch en tijdens het Pol Pot regime was het absoluut noodzakelijk je mond te houden om in leven te blijven. Het meisje voelde zich enorm schuldig over haar daad en ze begon haar moeder te haten omdat ze haar niet hielp met opbiechten. Dit maakte haar schuldgevoel natuurlijk nog groter. 

Sokly speelt het meisje in het hier en nu, een vrouw van 40 jaar die dit verhaal vertelt en vervolgens zegt dat ze nu een succesvol arts is, maar nog steeds met dit schuld- en schaamtegevoel van het kleine meisje leeft.

Ravuth, Samnang, Wollak (visual artists)

Vrijdag kwamen de visual artists bij de repetitie kijken. Ze brachten hun huiswerk mee. Annemarie gaf ze nog wat nieuwe input en zaterdag zullen ze terugkomen met nieuwe ideeen. En zo kwamen ze zaterdag met veel inspirerender materiaal terug; foto's van materialen van de markt, het straatleven, bloemen, scooterhelmen. Het was geweldig. Nu begrepen ze dat ze niet met een afgerond ontwerp van de set  hoefden te komen, maar met een gevoel over het onderwerp, op speelse wijze verzameld in visueel materiaal.

In de middag lazen we alle scenes. Annemarie vertelde de visual artists over de verschillende karakters en vroeg hen volgende week vrijdag met een kostuumontwerp voor elk karakter te komen. Dat kan een foto zijn, of een blaadje uit een blad of een krant, een tekening, het kan van alles zijn.

Kethya (vertaalster)

Op een gegeven moment werd de situatie tijdens de lezing hectisch: niemand wist meer welke scene welke was in Khmer of Engels, Kethya raakte in paniek, papieren overal over de vloer verspreid, het duurde ongeveer tien minuten en Annemarie is verbaasd dat zo'n taal-script-Khmer-Engels-situatie niet eerder is voorgevallen.

Einde van de dag.

Goedenacht, Annemarie en Richt.