Maandag 2 maart
Zaterdagavond waren we genoodzaakt de voorstelling af te lasten in verband met het weer.
Het was een geweldig avontuur!
Het begon met een bewolkte hemel toen we om half vijf in Kandal aankwamen. Omdat Ferry de weersvoorspelling op BBC World had gezien hadden we Sal al geinformeerd over eventuele regenbuien. Maar alles leek veilig en droog tot half zeven.
Het zat al bomvol met publiek, toen de wind plotseling aanzwol tot een fikse storm. We besloten het achterdoek weg te halen, om te voorkomen dat het podium door de storm opgetild zou worden en weg zou vliegen. Het was als het redden van een zeilschip in een storm.
Tijdens deze actie was Sina krachtig aan het bidden voor de veiligheid van de acht mensen die met het grote achterdoek aan het vechten waren tegen de wind.
Het lukte ons, maar op het moment dat het achterdoek was opgeborgen in het gemeenschapshuis zagen we de menigte opeens opstaan, schreeuwen en wegvliegen in allerlei richtingen, de meesten richting ons: de eerste regendruppels, die vervolgens zouden uitgroeien tot een hevige regenval en onweer, waren gevallen.
De crew was volledig voorbereid en handelde zeer doelgericht. Hun acties om de kwetsbare, technische apparatuur in te pakken in plastic waren geweldig om te aanschouwen.
Het duurde maar twintig minuten, maar we besloten de show niet door te laten gaan. De crew was doorweekt, de matten en de grond waren nat. We stuurden de dorpelingen naar huis en vroegen ze de volgende dag terug te komen.
Het was verbazingwekkend dat niemand van de crew teleurgesteld was. Iedereen zei 'morgen is een nieuwe dag', morgen is de voorstelling'.
Zondag vlogen Nan en Ferry terug naar Amsterdam. Dat was behoorlijk frustrerend voor hen, maar ze moesten het project verlaten en zouden de voorstelling van die avond in Kandal niet meer mee kunnen maken.
Het hechte Nederlandse team werd opgebroken. Dit stemde ons treurig, maar ook dankbaar voor de harmonieuze manier waarop we hier met elkaar gewerkt en geleefd hebben.
Terwijl wij dit schrijven zijn Nan en Ferry net geland op Schiphol en wij zijn bezig aan ons waarschijnlijk laatste weblog.
Toen wij die zondagavond weer in het dorp aankwamen was het podium, dankzij de geweldige technische crew, weer helemaal opgebouwd alsof er niets gebeurd was.
Aggressieve kleine, rode mieren liepen over de grond en werden geelimineerd met behulp van een nog aggressiever gif. Wat zal Budha hiervan zeggen?
Miljoenen muggen dansten in het licht. Voor aanvang van de voorstelling spoot Bunny wolken insecticide in de muggenwolken, alsof hij een gordijn aan het bespuiten was. Een Don Quichotte achtige actie.
Tijdens de voorstelling zaten we voor de eerste keer midden tussen het publiek en dat was onze mooiste ervaring van de afgelopen week. Kinderen die langs ons in en uit liepen, sommige met ballonnen, discussierende mensen, een oude man naast Richt en een stokoude vrouw achter ons die zich niet stoorden aan het rumoer om hen heen en gedurende de hele voorstelling uiterst geconcentreerd waren.
Dit was een microvoorbeeld van hoe het er aan toe ging in het hele publiek. Er moeten wel duizend mensen geweest zijn, sommigen stonden zelfs tot achter het podium.
Na afloop waren we sprakeloos.
Vutha, die de hele voorstelling in het volle licht stond, werd door ontelbaar veel muggen aangevallen en gebeten, maar hij bleef krachtig doorzingen. Hij was de held van de avond.
Na afloop van de voorstelling hield de 'wijze man' van de gemeenschap een zeer emotionele toespraak die hij afsloot met de woorden "Zouden we Pol Pot moeten vergeven?"
De wijze man is de 'master of ceremonies' bij de huwelijken en begrafenissen binnen de gemeeschap en staat in hoog aanzien.
We waren sprakeloos toen we terug in Phnom Penh kwamen.
We beseffen dat het goed is dit allemaal in een weblog te beschrijven, maar het is onmogelijk om de volheid van wat wij mee hebben gemaakt werkelijk over te brengen aan iemand die er niet bij was.
Vanmorgen stond er in de Cambodia Daily een artikel van Youk Chhang. Dit moet hij onmiddellijk geschreven hebben nadat hij uit Kandal was teruggekeerd.
Groetjes Annemarie en Richt.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten